We zijn al een tijdje bezig met gezinsmomenten rondom Mozes en het volk Israël op weg naar Kanaän. Dit keer was Exodus 17: 1-7 aan de beurt.
In dit gedeelte is er geen water in de woestijn en begint het volk Israël te mopperen op Mozes, en daardoor ook op de Heere. Ik merk dat dit gedeelte herkenbaar is voor de kinderen. Er wordt hier in huis regelmatig gemopperd als er iets gebeurt wat ze moeilijk vinden. Maar dit gedeelte is ook zo herkenbaar voor mezelf. Hoe vaak ga ik niet mopperen in moeilijke situaties of heb ik een gebrek aan vertrouwen in de Heere zoals het volk? Wat een voorbeeld geeft Mozes ons als hij in deze moeilijkheden niet mee gaat mopperen, maar roept tot de Heere en het van Hem verwacht (vers 4).
Als belangrijke waarheid wilden we dit keer dan ook een les meegeven over mopperen: 'Het is belangrijk dat we leren om niet te mopperen als er iets moeilijks gebeurt, maar om te vertrouwen op de Heere. Net als Mozes mogen we tot Hem roepen en Hij wil ons helpen.'
Als inleiding mocht onze zoon met een staf (stok) op het watervalletje in onze tuin slaan. Zodra hij dit deed, deed mijn man binnen het watervalletje aan en begon het water te stromen. Dit lijkt op wat er gebeurt in de vertelling, waar het water uit de rots begon te stromen toen Mozes er met een staf op sloeg.
Als inleiding mocht onze zoon met een staf (stok) op het watervalletje in onze tuin slaan. Zodra hij dit deed, deed mijn man binnen het watervalletje aan en begon het water te stromen. Dit lijkt op wat er gebeurt in de vertelling, waar het water uit de rots begon te stromen toen Mozes er met een staf op sloeg.
Hierna vertelde mijn man het verhaal uit Exodus 17 met behulp van deze platen (slide 27 t/m 32). Tijdens het verhaal legden we uit dat het volk in een heel moeilijke situatie kwam. Er was geen water meer in de dorre, droge woestijn. De mensen hadden hele erge dorst. Als wij in de woestijn zouden zijn, zouden we dan ook niet mee hebben gemopperd? Toch probeerden we ook uit te leggen dat het niet goed was van het volk om zo te reageren. Ook als wij mopperen is dat niet goed. We kunnen altijd vertrouwen op de Heere, ook als het moeilijk is. En wat een wonder dat de Heere zelfs in deze vertelling het volk water gaf, ondanks hun gebrek aan vertrouwen richting Hem. Wat is de Heere goed!
Als verwerking maakten we dit keer geen knutselwerkje. In plaats daarvan maakten we de rots bij de Horeb na met houtblokken. Echt iets voor onze zoon, die is zo graag buiten bezig met van alles en nog wat. Op de kleine foto in de grote foto (rechtsonder) kun je zien hoe de rots eruit kwam te zien:
Toen de rots af was gaven we onze zoon opnieuw de staf (stok) in de hand en mocht hij op de rots slaan. Mijn man zat inmiddels klaar met de tuinslang en zodra er geslagen werd met de staf liet hij het water tegen de rots aan spuiten. Wat een water stroomde er toen uit de rots! Je begrijpt dat dit nog wel een aantal keren herhaald moest worden ;-).
In de week na het gezinsmoment probeer ik nog regelmatig na te praten over de belangrijke waarheid uit dit moment. De kinderen zijn soms bijvoorbeeld snel aan het mopperen als er iets niet lukt tijdens hun spel. Dit lijkt iets heel kleins en niet te vergelijken met de situatie van de Israëlieten in de woestijn. Maar in de belevingswereld van de kinderen is dit toch ook echt een moeilijke situatie. Een aantal keren heb ik al terug verwezen naar het verhaal en afhankelijk van de gebeurtenis leren we zo om niet te mopperen of boos te worden, maar om er samen rustig over te praten of voor te bidden. We hopen dat ze zo leren dat de Heere hen in de moeilijke situaties van het leven wil helpen om op Hem te vertrouwen. Ze mogen tot Hem roepen, zoals Mozes deed. Hij wil ons leren om ook in deze situaties het goede te doen.
Wat mooi om zo de kinderen te leren om te vertrouwen op de Heer. En die watermomenten leverden ook vast veel pret :-)
BeantwoordenVerwijderen