Citaten uit 'Gebroken leven' van Ann Voskamp

In mei zijn we heerlijk twee weken op vakantie geweest en had ik tijd om het boek 'Gebroken leven' voor de tweede keer te lezen om de diepe waarheden die erin staan nog beter te bevatten. Via deze link kun je meer over dit boek lezen.

Met haar bijzondere manier van schrijven en woordkeus heeft Ann Voskamp me veel dingen geleerd over hoe we met de gebroken dingen van het leven om kunnen gaan. Het boek heeft copyrights, maar van de uitgever kreeg ik toestemming om een aantal citaten voor jullie uit het boek over te nemen:

In Christus kennen we altijd de uitkomst - wat de weg ook zijn zal, de storm, het verhaal.
Onze Zaligmaker - omringt.
Onze toekomst - veilig.
Onze vreugde - zeker.
Als we Christus kennen, weten we altijd waar de dingen toe leiden - altijd tot ons heil en tot Zijn heerlijkheid. (blz. 25)

Waarom zijn we zo bang voor lijden? Als overvloed van gemeenschap nu eens alleen gevonden wordt in de gebrokenheid van het lijden - omdat lijden is waar God leeft? Lijden de plek is waar God de meest genezende intimiteit geeft? (blz. 33)

Vrede is geen plek - het is een Persoon. Vrede is geen bestemming die je bereikt, maar een Persoon in wie je blijft. 'Ik ben zelf je vrede,' zegt Jezus. Leef je zo met dat gebroken hart van je? Je gebroken hart wordt alleen geheeld door eenwording met Hem. (blz. 44)

Jezus loopt nog steeds op water. Jezus stilde niet slecht één storm - Hij kan al onze stormen stillen. Jezus zingt genade in de wind, Hij stort barmhartigheid uit als regen, Hij laat overvloed groeien door de gebarsten scheuren van dingen als tarwe, en een geknakt riet zal Hij niet breken, een kwijnende vlam zal Hij niet doven. (blz. 80)

Wees gebroken en gegeven in het kleine, de momenten die zo klein zijn dat helemaal niemand je toejuicht. Schenk je leven uit in wasruimtes en boven toiletpotten en badkuipen, en schenk je leven uit in de achterafsteegjes, achterkamers, ver weg van de felle verlichting. De enige manier om een echt opvallend leven te leiden is niet om ervoor te zorgen dat iedereen jou ziet, maar om zichtbare tekenen van Zijn liefde achter te laten, waar je ook gaat. (blz. 105) 
 
Liefde is altijd het risico waard, omdat de beloning van het liefhebben ligt in de vreugde van het liefhebben zelf. (blz. 113)

Want was is geloof, wat is liefde, als het niet wordt uitgeoefend? (blz. 114)

De beste manier om te ont-zorgen is zegenen. (blz. 117)

Je moet je eenheid met Christus omhelzen, je dapper overgeven en vertrouwen dat wat breekt en verloren gaat nooit het eeuwige, onmisbare is, maar altijd het tijdelijke, onnodige, dat wat je ervan weerhield om echt te worden. (blz. 140)

In de pijnlijke ervaring van 'Ik kan dit niet', ervaar je hoe Hij je hervormt tot iemand die het wel kan. Onze gebroken harten worden geroepen tot dat onmogelijke, omdat Hij, Hij die in ons is, ons zo maakt: in staat tot het onmogelijke. (blz. 149)

Zou ik me goed kunnen voelen terwijl het niet goed met me gaat, erop vertrouwend dat Christus altijd een weg baant? (blz. 173)

Als je identiteit in Christus ligt, dan is je identiteit gisteren, vandaag en morgen hetzelfde. Kritiek kan daar niets aan veranderen. Zwakheden brengen die niet aan het wankelen. Lijstjes kunnen die niet bepalen. Als je identiteit vastligt in de Rots, dan is je identiteit rotsvast. (blz. 175)

Genade houdt van je als je je in het diepste duister bevindt en wikkelt je in het helderste licht. Genade sijpelt door de gebroken plekken en dan door naar de laagste plaatsen, een balsem voor wonden. (blz. 181)

Je bent waar je bent om anderen te helpen op de plek waar ze zich bevinden. Dit is geen christelijk bijbaantje; mededogen is onze volledige roeping. We bekommeren ons niet slechts om mensen;  zorgzaamheid is onze plicht. Dat is het. (blz. 193)

Schoonheid ligt niet in je capaciteiten, maar in je kwetsbaarheid. Wees nooit bang voor wat breekt. Het vormt het begin van iets beters. De beste oogst begint altijd met een gebroken akker. (blz. 204)

Blijf zwak en afhankelijk. Zo blijf je sterk in God. (blz. 209)

Ik ben genoeg, omdat ik genoeg heb van Hem en Hij is altijd genoeg en dat is in elke situatie genoeg.  (blz. 229)

Wat had ik geprobeerd om lijden te vermijden, mijn lijden te maskeren, een eind te maken aan al het lijden in plaats van het te delen, anderen te laten delen in mijn eigen lijden, ervoor te kiezen om anderen bij te staan in hun lijden en mijn hart open te breken om mensen binnen te laten in alles wat van mij is - zodat het lijden gevormd kan worden tot een intimiteit die het lijden overstijgt en omvormt. (blz. 240)

Ben ik dapper genoeg... om zo te leven dat ik niet bang ben voor gebroken dingen? (blz. 244)

Als ik niet langer bang ben voor gebrokenheid, dan hoef ik niets te beheersen of te bezitten - geen dromen, plannen, mensen of hun visies. Ik kan leven vanuit overgave. Kruisvormig. Gegeven. Vrij om gewoon gebroken te zijn en te voelen hoe een gebroken Genezer zelfs nu dichterbij komt, vooral nu, om de gebroken harten die op tafel gelegd zijn in Zijn handen te nemen. (blz. 251)



Ann met haar man en kinderen