Voor vrouwen die soms (een heel klein beetje) twijfelen aan Gods liefde

Kunnen wij ooit beseffen hoe groot de liefde van God voor Zijn kinderen is? Nee, dat denk ik niet. Wij kunnen dat nooit begrijpen. God gaf Zijn Enige Zoon om voor ons te sterven. Hij hield zo ontzettend veel van Hem en toch liet Hij Hem naar een plek gaan waar Hij het ontzettend moeilijk zou krijgen. Op de aarde is Hij uitgelachen, bespot en uiteindelijk op een vreselijke manier gedood. Dat deed God voor Zijn kinderen: voor jou en voor mij.

En toch…soms denk ik het nog steeds: Zou God wel echt van mij houden? Ik weet dat het niet hoeft en de meeste dagen ben ik dan ook verzekerd van Zijn liefde. Maar soms sluipt die twijfel er zomaar in. Herken je dat? Dan denk ik:
 

Ik doe zo weinig voor de Heere

Ik voel zo vaak helemaal niets

Ik ben helemaal niet blij

Ik heb weer dezelfde fout gemaakt

Ik ben zoveel met mezelf bezig

Ik ben vaak zo bezorgd

Ik vind het helemaal niet erg dat ik gezondigd heb, lijkt het wel

Ik denk veel te weinig aan de Heere

Ik heb geen zin om schoon te maken en dat is heel erg

Ik zou veel langer moeten bidden

Ik zou meer teksten uit mijn hoofd moeten leren

Ik zou meer van die persoon moeten houden
Ik zou meer aandacht aan mijn man en kind moeten geven
Ik zou veel meer moeten voelen als ik uit de Bijbel lees en stille tijd houd

Enz. Enz. Enz. (Vul hier je eigen gedachten maar in)

Ik doe dingen verkeerd, ik schiet te kort, ik voel me schuldig....

 

En ja: het is waar. Ik faal elke dag. Als moeder, als echtgenote en als dochter, als vriendin…. Maar….dat is nu juist het punt. Gods liefde is niet gebaseerd op mijn goede gedrag. Gods liefde is niet gebaseerd op ook maar IETS van mij. Het is gebaseerd op Wie Hij is: want God IS Zelf liefde. Wat een genade geeft Hij! Ik heb het niet verdiend, maar ik krijg het wel. Elke dag weer.

Toen ik vanmorgen het prachtige filmpje over de brugwachter bekeek raakte dat mijn hart. Ik lijk uiterlijk gezien totaal niet op de gelukkige vrouw die je aan het eind van het filmpje ziet, maar toch herkende ik mezelf en mijn kindje erin. En ik vraag me af hoe ik toch soms ooit aan Gods liefde kan twijfelen....

 

 

 

Waarom, o waarom, zijn er zoveel mensen die de liefde van God niet willen hebben? En waarom twijfel ik soms zelf aan Zijn liefde? Ik wil dat niet meer, want dat doet Hem tekort. Laat er in plaats van twijfel vandaag een loflied in ons hart zijn voor God. Omdat Hij ons (ondanks onszelf) zo lief heeft..

 

‘God echter bevestigt Zijn liefde voor ons daarin dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren.’ (Romeinen 8: 5)